NAJBOLJI BANJALUČKI GIMNASTIČAR Profesor Miki mnoge izveo na pravi put

Da li ste čuli za Mirka Petričevića Pikija iz Banjaluke?

Da li ste znali da je nakon drugog svjetskog rata gimnastika bila jedan od najdominantnijih sportova na našim prostorima.

Evo jednog kratkog i veoma interesnatnog istorijskog osvrta.

Naime, Mirko Petričević Piki je ugledni banjalučki sportski pedagog, magistar fizičke kulture i najbolji gimnastičar u gradu na Vrbasu, ali i u cijeloj bivšoj Jugoslaviji. Bio je prvi dobitnik priznanja za najboljeg sportistu Bosanske Krajine, a rođen je 1932. godine u Banjaluci.

Već s nepunih šest godina prvi put je otišao u salu Sokolskog doma. Od tog trenutka praktično se počeo baviti gimnastikom.

Koliko je volio gimnastiku govori i činjenica da se njome nije prestao bavi ni 1952. godine, kada je zbog studija morao otići u Beograd. Dolaskom u Beograd pružaju mu se vrhunski uslovi za treniranje, a zahvaljujući velikom talentu i zavidnom umijeću ubrzo ulazi među kandidate za reprezentaciju Jugoslavije.

U njegovu biografiju upisana su učestvovanja na brojnim takmičenjima i u Evropi.

Za vrijeme studija u Beogradu bio je član GK Željezničar, a po povratku u Banjaluku član DTV Partizan.

Samo godinu dana poslije proglašenja za najboljeg sportistu postaje kandidat za Olimpijske igre u Melburnu. Ali, poslije dvomjesečnih priprema gimnastičarima je saopšteno da nema novca za njihov odlazak u Australiju.

-Poslije takmičenja održanog u Osijeku postao sam kandidat za Olimpijske igre u Melburnu 1956. godine. Bili smo duže od dva mjeseca na pripremama u Sloveniji, a onda nam je sedam dana prije početka takmičenja u Australiji rečeno da nema novca za gimnastičare. Razočaranje koje je tada zahvatilo moje drugove iz reprezentacije i mene teško je opisati, ali znam da je u mom srcu uvijek ostao žal zbog Olimpijskih igara – govorio je Petričević.

Nakon završetka studija vratio se u Banjaluku, gdje je dobio posao u Srednjoj tehničkoj školi i tu proveo čitav radni vijek.

U sjećanju Banjalučana ostao je upamćen kao profesor koji je mnoge generacije izveo na pravi put, čovjek koji je organizovao sletove u Banjaluci i koji je gdje god bi se pojavio propagirao sport i zdrav život.

Imao je čast da bude profesor čuvenom rukometnom golmanu Abasu Arslanagiću, ali i rukometnoj legendi Jerolimu Karadži i mnogim drugim poznatim banjalučkim košarkašima, fudbalerima, atletičarima…

Ljubav prema školskom sportu pretočio je u Male olimpijske igre za učenike osnovnih i srednjih škola.

Godine 2002. postao je prvi sportista u poslijeratnoj BiH koji je dobio nagradu za životno djelo. Takođe je dobitnik brojnih priznanja i plaketa.

Umro je u rodnom gradu 2014. godine u 83. godini.